WIHAJSTER, CZYLI PRZEWODNIK PO SŁOWACH POŻYCZONYCH

Zapraszamy Was w rejs po meandrach języka polskiego. Jako środek transportu proponujemy pochodzący z inuickiego KAJAK lub niderlandzki JACHT. Naszym przewodnikiem w tej wyprawie będzie Michał Rusinek, a po drodze odkryjemy, skąd do polszczyzny przywędrowały niektóre słowa zwane zapożyczeniami.

Skoro pożyczanie jest sprawą oczywistą, nie bądźmy zdziwieni, że nasz rodzimy język również „pożyczył” sobie trochę słówek od bliższych i dalszych znajomych. Zaskakiwać może jedynie fakt, że tych wyrazów jest aż tyle! Okazuje się bowiem, że języki nie uznają granic, nie liczą się z czasem i przestrzenią. Przenikają się wzajemnie, dokonują między sobą najróżniejszych lingwistycznych transakcji i serwują nam zaskakujące rezultaty. Oto bowiem dzięki wnikliwemu śledztwu, przeprowadzonemu przez autora Wihajstra…, dowiadujemy się, że słowo MISKA pochodzi od łacińskiego MENSA (stół), a wyraz KAKAO zamieszkiwał dawne siedziby Azteków. Odnajdujemy tureckie „korzenie” KEFIRU i hebrajskich „przodków” CHAŁKI. Jeśli przebywacie w SALONIE, miejcie na uwadze, że słowo to pochodzi od włoskiego SALONE (bawialnia, okazały pokój), a kiedy wstajecie rano do SZKOŁY, niech podnosi Was na duchu starożytne znaczenie tego wyrazu (z greki – CZAS WOLNY, ale też rozmowa, wykład). Gdy będziecie „szli tam, gdzie król chodzi piechotą”, pamiętajcie o łacińskim THRONUS, czyli TRONIE, który w języku staropolskim zyskał miano… STOLCA.

Od słów pochodzących z niemieckiego po te z Grenlandii. Od wyrazów rodem ze starożytnej Persji po najnowsze słówka „wzięte” z angielskiego. Uporządkowany tematycznie rejs po zapożyczeniach, jaki proponuje nam Michał Rusinek, wciąga i fascynuje już od pierwszej strony. Na małego podróżnika czeka również nie lada ciekawostka – zestawienie polskich słówek zapożyczonych przez inne kraje (głównie przez naszych najbliższych sąsiadów).

Cały przewodnik został fantastycznie zilustrowany przez Joannę Rusinek. Całostronicowe rysunki tryskają humorem, zarażają dynamizmem i pozwalają odkryć dodatkowe „smaczki” uzupełniające tekst. Książka jest pięknie wydana: twarda oprawa, szyty grzbiet, indeks omówionych słówek na końcu.

My już zawinęliśmy do „portu” (ostatniej strony Wihajstra...). Polecamy Wam gorąco tę publikację. Ruszajcie tropem językowych tajemnic! Jest ich sporo!