MŁODZI PRZYRODNICY. JAK NIE DAĆ SIĘ ZJEŚĆ. POD ZIEMIĄ. DOMY ZWIERZĄT

MŁODZI PRZYRODNICY

JAK NIE DAĆ SIĘ ZJEŚĆ

POD ZIEMIĄ

DOMY ZWIERZĄT

Mamy słabość do tej serii. Cenimy ją za piękne ilustracje i za ogrom przyrodniczej wiedzy. Wszystkie części „Młodych przyrodników” dzięki dużej czcionce nadają się idealnie dla początkujących czytelników. Każdy tomik bierze pod lupę osobny temat. Podoba nam się tu również żonglowanie formą – od popularnonaukowych opisów do fabuły z wybranym głównym bohaterem. Nasza kolekcja wzbogaciła się właśnie o trzy najnowsze tytuły autorstwa Patrycji Zarawskiej. Poznajemy nowe zagadnienia związane ze światem zwierząt i mamy okazję przyglądać się trzem różnym szatom graficznym. Za każdą z poniższych publikacji stoi bowiem inny ilustrator.

Jak nie dać się zjeść

W tym tytule śledzimy młodego lisa o imieniu Kerek. Jest końcówka wiosny. Nasz bohater rozgląda się za jakąś przekąską. Okazuje się jednak, że zdobycie czegoś do jedzenie nie jest wcale taką łatwą sprawą. Potencjalne ofiary mają bowiem swoje sposoby unikania lub odstraszania drapieżników. Wyspecjalizowały się w najróżniejszych sztuczkach, dzięki którym są w stanie przetrwać. Żaba kamufluje się w trawie i zastyga nieruchomo. Sieweczka w sprytny sposób odciąga lisa od swojego gniazda. Pisklęta puchacza mają wspaniałego obrońcę w postaci swojego taty. Dudki odstraszają Kerka… smrodem z gniazda i „strzałami” cuchnącą cieczą. Zając – mistrz ucieczki – nie pozwala się dogonić, a padalec zostawia liskowi na przekąskę jedynie swój ogon. Jad, barwy ochronne, agresywne reakcje, talenty aktorskie… Zwierzęta zadziwiają swoim obronnym repertuarem. Czy biednemu Kerkowi udało się w końcu coś upolować? Czym żywią się lisy? Wszystkiego dowiecie się, sięgając po tę bogatą w wiedzę i pięknie zilustrowaną część.

Pod ziemią

Tym razem naszym przewodnikiem staje się młody krecik Łapek, który po opuszczeniu rodzinnego gniazda stara się znaleźć dogodne miejsce na swój pierwszy dom. Okazuje się jednak, że pod ziemią panuje niezły tłok. Krecik kopie kolejne tunele i wciąż natrafia na czyjeś mieszkania: gniazdo trzmieli, wysprzątaną norę borsuka, cuchnące legowisko lisów… Łapek zagląda do norki nornicy, podziemnych korytarzy wykopanych przez króliki, do spiżarki myszy polnej i zapasów rzęsorka. Wędrówka pod ziemią trwa w najlepsze, a my przy okazji dowiadujemy się, gdzie lęgną się zimorodki, kto stanowi zagrożenie dla kretów, i które gatunki znajdują się w krecim menu. Na koniec podziwiamy pierwsze mieszkanie założone przez Łapka. Trzeba przyznać, że jest starannie przemyślane i całkiem komfortowe. Ma nawet studnię! Zaintrygowani architektonicznymi zdolnościami zwierząt kończymy ten tytuł i przenosimy się do następnej części.

Domy zwierząt

Nie tylko człowiek zna się na budownictwie. Wspaniałe domy konstruują również zwierzęta. Spójrzmy chociażby na przekrój przez mieszkanko myszy polnej lub na misterne, koliste gniazdko wyplecione przez badylarkę. Zachwyćmy się schludną norą borsuków (mają nawet pokój dla dzieci!) i solidnymi konstrukcjami tworzonymi przez bobry. W tym tytule nie ma głównego bohatera. Jednak narrator nie pozwala nam się nudzić. Czy słyszeliście o tym, że niektóre gatunki zwierząt (np. świstaki) mają w swoich norach osobne pomieszczenia na toalety? Czy przyglądaliście się kiedyś z bliska zjawiskowym gniazdom remiza lub raniuszka? Czy wiecie, w jaki sposób swoją siedzibę buduje sroka lub trzcinniczek? Ta część prowadzi czytelnika przez kolejne zwierzęce domy. Pozwala zaznajomić się m.in. z budową mrowisk, pszczelich pałaców lub wiewiórczych gniazd. Trzeba przyznać, że architektoniczne zdolności poszczególnych gatunków robią wrażenie.

W serii „Młodzi przyrodnicy” łączą się ze sobą: spora dawka przyrodniczej wiedzy, naturalistyczne ilustracje, poręczny format i duża czcionka. Ta świetnie przygotowana mieszanka fantastycznie zaspokaja głód wiedzy u młodych czytelników. Polecamy Wam zarówno trzy powyższe części, jak i wszystkie pozostałe tomy z tego świetnie przygotowanego cyklu.

Recenzje poprzednich tytułów znajdziecie tu, tu, tu, tu i tu.